Dagmara

[Mavi]

Witam,
Mamy maÂły problem, ktĂłry spadÂł na nas zupeÂłnie nieoczekiwanie. Brock byÂł do tej pory niebojaÂźliwym psem. Nie okazywaÂł ani lĂŞku ani strachu. ByÂł rĂłwnieÂż jak siĂŞ nam wydaje socjalizowany doœÌ rozsÂądnie( spacery, wizyty u rodziny, kontakt ze znanymi i nieznanymi osobami). Nie wydarzyÂło siĂŞ nic co mogÂłoby go przestraszyĂŚ, a tu nagle z dnia na dzieĂą zmiana zachowania: starch przed samochodami, samolotem   , odkurzaczem, ktĂłrego wczeÂśniej siĂŞ nie baÂł itp. Jedyne co mi przychodzi do gÂłowy to szczepienie ktĂłre odbyÂło siĂŞ w tym okresie. Czy moÂże to mieĂŚ zwiÂązek przyczynowo-skutkowy i co dalej robiĂŚ  ?
DodajĂŞ, Âże samo szczepienie przeszedÂł bardzo dzielnie nie okazujÂąc strachu, ani zdenerwowania. Po samym szczepieniu teÂż na pierwszy rzut oka nie zachowywaÂł siĂŞ nieswojo.
Z gĂłry dziĂŞkujemy za pomoc.
Pozdrawiamy!

[Iwona]

Wydaje mi sie, ze takie reakcje lekowe u szczeniat w tym wieku dosc czesto sie zdarzaja. Jesli poczytacie troche o socjalizacji, to znajdziecie informacje o tym, ze w okolicach 9 tygodnia zycia lek zaczyna przewazac nad ciekawoscia i szczeniat duzo ostrozniej podchodzi do nowych bodzcow. Najwazniejsze to nie panikowac, bo nasz niepokoj moze tylko utwierdzic szczeniaka, ze dzieje sie cos strasznego. Po prostu dalej robcie swoje (mam na mysli socjalizacje), postarajcie sie, by odkurzacz dobrze mu sie kojarzyl (np. z pysznym jedzonkiem lub zabawa), bierzcie go w bardziej ruchliwe miejsca, tak aby obyl sie z ruchem ulicznym. Najwazniejsze, by bodzce stopniowac, by nie wzbudzily zbyt duzego leku. Nawet jesli wczesniej Brock sie czegos nie bal (a wiemy, ze zawsze byl z niego dzielny chlopak ) trzeba mu od czasu do czasu przypominac o tym, ze takie halasy nie sa niczym groznym. Polecam artykul opisujacy Zlota dwunastke: http://www.marivet.eu/3.html.

[MaÂłgorzata]

Trudno powiedzieÌ co mog³oby byÌ przyczyn¹, tym bardziej, ¿e Brock nie ma jeszcze 5 czy 7 miesiêcy gdzie czasami takie zachowania siê pojawiaj¹ (tak jak u dzieci w oko³o 5 miesi¹cu ¿ycia. gdzie nagle przestaj¹ chcieÌ akceptowaÌ wszystkich i wszystko). Prawdopodobnie coœ siê sta³o, na co nie zwróciliœcie uwagi (czasami naprawdê tak jest, mimo naszego usilnego zwracania uwagi na wszystko, mo¿e coœ siê dzia³o pod Wasz¹ nieobecnoœÌ w domu? odg³osy z ulicy itp..) ... a mo¿e samoistnie... zaczê³a dzia³aÌ wyobraŸnia...

to co nasuwa mi siĂŞ na szybko. z doÂświadczenia mniej, niemniej jednak z kontaktĂłw z innymi hodowcami na Âświecie, najlepiej pozostawiĂŚ go w spokoju. staraĂŚ siĂŞ w tej chwili nie "popychaĂŚ go", nie "ÂłamaĂŚ"! DaĂŚ mu poczucie bezpieczeĂąstwa, spokoju, przez jakiÂś czas wychodziĂŚ na spacery w ustronne miejsca, i staraĂŚ siĂŞ, aby te spacery miaÂły coÂś co lubi. Niespecjalnie zwracaĂŚ uwagĂŞ na jego strach, tonem gÂłosu i postawÂą (w sercu!) mĂłwiĂŚ mu Âże jest wszystko OK. JeÂśli widzicie z daleka auto, odwrĂłciĂŚ jego uwagĂŞ, ale bĂŞdÂąc zdecydowanie w oddali od auta. DaĂŚ mu szansĂŞ na spokojne zaakceptowanie, przyjrzenie siĂŞ "tematowi" z daleka, z bezpiecznej w jego oczach odlegÂłoÂści.

Rozmawia³am o tym z ludŸmi, którzy znaj¹ Beardie "od zawsze", podobno takie coœ siê zawsze mo¿e zdarzyÌ, zazwyczaj jest nastêpstwem jakiegoœ stresu ( z którego nie zawsze i nie ka¿dy ma szansê zdaÌ sobie sprawê, mo¿e to byÌ stres np.w momencie Waszej nieobecnoœci w domu) i si³owe "³amanie" strachu nic nie daje. Rozmawialiœmy w temacie BC, który po stresie nie móg³ przyjœÌ do siebie, i ¿adne sposoby namówienia go do przezwyciê¿enia strachu nie dawa³y rezultatu. "Odpuszczenie" zaczê³o dzia³aÌ...
Bearded Collie sÂą bardzo emocjonalne, wraÂżliwe (nie rozumieĂŚ - nerwowe czy strachliwe!!! ). i bardzo pamiĂŞtliwe. JeÂśli byÂł wÂłaÂściwie socjalizowany, a to co piszesz na to wskazuje, to ma najwaÂżniejsze za sobÂą, nie bĂłjcie siĂŞ daĂŚ mu "oddech", on nie zapomni tego czego siĂŞ nauczyÂł. jednoczeÂśnie, jeÂśli nie bĂŞdziecie powielaĂŚ punktĂłw zapalnych/stresowych, on siĂŞ wyciszy i jakby zapomni. I potem tak jak Iwonka pisze, wrĂłciĂŚ do normalnego Âżycia, dalszej socjalizacji. Wszystko powinno wrĂłciĂŚ do normy stosunkowo szybko.

PamiĂŞtam, jak mĂłj nieÂżyjÂący juÂż Fat's z dnia na dzieĂą, nagle zacz¹³ siĂŞ potwornie baĂŚ zostawaĂŚ w domu. ByÂł juÂż dorosÂły... fakt, po przejÂściach ale.. ale przecieÂż doskonale to potrafiÂł. Nagle, strach koszmarny, niszczenie drzwi itp... có¿ siĂŞ staÂło? myÂślaÂłam.  Kilka dni siĂŞ mĂŞczyliÂśmy, on zostawaniem, ja strachem o niego i dom. ZupeÂłny przypadek sprawiÂł, Âże zostaÂłam w domu przez jakiÂś czas, potem wyjazd na wakacje. WrĂłciÂł odmieniony, wszystko wrĂłciÂło do normy. Po jakimÂś czasie dowiedziaÂłam siĂŞ, Âże w owym czasie, kiedy to Fats nagle zacz¹³ siĂŞ baĂŚ, moja sÂąsiadka pod naszÂą nieobecnoœÌ w domu wszczynaÂła pijackie awantury.. to zapewne byÂło powodem. Prawdopodobnie bijatyki pod moimi drzwiami,  Âłomotanie, wrogie wyzwiska i nerwowoœÌ tak bardzo wyprowadziÂły Fats'a z rĂłwnowagi...

[Mavi]

Dziêkujemy Wam za wskazówki. Bêdziemy informowaÌ o naszych i Brocka postêpach. Mamy nadziejê, ¿e to przejœciowy problem. Wiedz¹c jak birdo³ki potrafi¹ byÌ wra¿liwe chcieliœmy skorzystaÌ z Waszych doœwiadczeù, ¿eby nie pope³niÌ b³êdu.
ZostaÂło nam jeszcze parĂŞ dwunastek, a propos artykuÂłu
Pozdrawiamy

[Mavi]

Po kilku dniach obserwacji i "wdraÂżania w Âżycie zÂłotej 12-ki" moÂżemy stwierdziĂŚ, Âże problem strachu u Broka caÂłkowicie znikn¹³. PrzetestowaliÂśmy ró¿ne nowe sytuacje i odgÂłosy, starajÂąc siĂŞ, aby te najgÂłoÂśniejsze i mogÂące wzbudzaĂŚ lĂŞk dobiegaÂły z wiĂŞkszej odlegÂłoÂści. Faktem jest, Âże samochodĂłw i innych "smokĂłw motoryzacyjnych" Brock nie darzy specjalnÂą sympatiÂą, ale za to towarzystwo ludzi uwielbia. Na spacerach staÂł siĂŞ wrĂŞcz maÂłym podrywaczem   i nie popuÂści nikomu znajdujÂącemu siĂŞ na horyzoncie. Dzisiaj mieliÂśmy teÂż okazjĂŞ sprawdziĂŚ jego zachowanie w gronie psich koleÂżanek i kolegĂłw, gdyÂż uczestniczyliÂśmy w psim przedszkolu zorganizowanym przez naszÂą lecznicĂŞ. ByÂło super  !!!Pieski mogÂły do woli pobaraszkowaĂŚ, a my (wÂłaÂściciele) skorzystaliÂśmy z porad dotyczÂących wychowania i pielĂŞgnacji. Co prawda Brock poczÂątkowo z dystansem podchodziÂł do nowych znajomoÂści, ale po jakimÂś czasie "rozkrĂŞciÂł siĂŞ" na dobre i przej¹³ inicjatywĂŞ. ByÂł co prawda najwiĂŞkszy (gabarytowo) spoÂśrĂłd wszystkich szczeniakĂłw, ale z takim wyczuciem i delikatnoÂściÂą potrafiÂł bawiĂŚ siĂŞ z "maluchami", Âże aÂż wzruszaÂł swoim zachowaniem. ByÂło mi teÂż bardzo miÂło, kiedy usÂłyszaÂłam, Âże jest dobrze uÂłoÂżony, ale to juÂż ewidentna zasÂługa wspaniaÂłych rodzicĂłw  ! DziĂŞkujemy!

[Iwona]

Ciesze sie, ze sytuacja zostala opanowana. Mysle tez, ze wieksza sympatie do motoryzacji dacie rade wypracowac, w koncu wszystko co sie dobrze kojarzy, jest fajne Ucalujcie ode mnie mlodego dzentelmena - jego zachowanie mnie nie dziwi, w koncu kulture wynosi sie z domu

[Mavi]

PiszÂąc o "motoryzacyjnych smokach" miaÂłam na myÂśli te przejeÂżdÂżajÂące obok, gdyÂż jako pasaÂżer Brock zachowuje siĂŞ bez zarzutu. Ale widzĂŞ, Âże nawet te juÂż przestajÂą byĂŚ takie straszne i po prostu zaczyna im siĂŞ z zainteresowaniem przyglÂądaĂŚ. PrawdĂŞ mĂłwiÂąc trochĂŞ przypomina mi to zachowanie naszych chÂłopcĂłw, kiedy byli mniejsi. Oni teÂż dopĂłki czegoÂś dobrze nie poznali woleli trzymaĂŚ siĂŞ z daleka . Pozdrawiam

[daisy]

PodepnĂŞ siĂŞ pod wÂątek, bowiem tematyka podobna. JeÂśli jednak uznacie, iÂż powinien byĂŚ nowy, wydzielcie go
Vega zawsze byÂła suniÂą towarzyskÂą, ciekawskÂą i w sumie nadal jest choĂŚ do niektĂłrych obecnie podchodzi z rezerwÂą. Od jakiegoÂś czasu obserwujĂŞ jednak, iÂż panicznie boi siĂŞ wiatru, wyczuwa burzĂŞ i deszcz na kilka godzin przed nadejÂściem, nie moÂże znaleŸÌ dla siebie miejsca, chodzi za nami krok w krok, prĂłbuje wcisn¹Ì siĂŞ w kaÂżdy kÂąt, sapie, dostaje Âślinotoku. Sprawa jest tym bardziej dziwna, iÂż na grzmoty i deszcz uderzajÂący w okno w ogĂłle nie zwraca uwagi, to samo gdy jesteÂśmy na dworzu, nawet huragan nie wyprowadzi jej z dobrego nastroju, problem zaczyna siĂŞ jednak w mieszkaniu. Z rĂłwnowagi wyprowadza jÂą jedynie szum wiatru i ewentualnie zatrzaskujÂące siĂŞ drzwi. Nie pomaga odwrĂłcenie uwagi psa od problemu smaczkami i zabawkami -  wtedy dla niej nie istniejÂą. Jedynie pozamykanie wszystkich okien nieco uspokaja psa, ale przecieÂż nie o to chodzi by uciekaĂŚ od problemu, a go rozwiÂązaĂŚ.  W tym przypadku zupeÂłnie nie wiem jak siĂŞ do tego zabraĂŚ. Macie jakieÂś rady?

[AgataW-B]

Ja teÂż siĂŞ podepnĂŞ pod AsiĂŞ bo mam ostatnimi czasy dokÂładnie ten sam problem z Peanutem. Do tej pory odwaÂżny, nie baÂł siĂŞ praktycznie niczego a juÂż na pewno nie wiatru czy burzy. Ostatnio jak wiatr hula po domu czy za oknem wariuje burza to pies wpada w panikĂŞ. Nie Âśpi, sapie, Âślini siĂŞ, najchĂŞtniej schowaÂł by siĂŞ pod naszÂą koÂłdrĂŞ [dodam tylko Âże na co dzieĂą nie Âśpi z nami w sypialni]... czy to rodzinne? juÂż na samÂą myÂśl o sylwestrze mam gĂŞsiÂą skĂłrkĂŞ [zeszÂłoroczny byÂł bezproblemowy, ale biorÂąc pod uwagĂŞ obecne zachowanie psa....  ]

[MaÂłgorzata]

Kochane dziewczyny, poniewaz problem dotyczy rodzenstwa, w tym samym wieku, dopytam osĂłb ktĂłre z Beardetami ÂżyjÂą od wielu lat, majÂą ogromne doÂświadczenie, doczytam w brytyjskich biuletynach, tam sporo pisano o lĂŞkach, zaciÂągnĂŞ informacji - i odpowiem. Postarajcie siĂŞ poczekaĂŚ do weekendu, bo muszĂŞ mieĂŚ chwillĂŞ na kontakty i rozmowy, czytanie.
ByĂŚ moÂże coÂś jest na rzeczy, ale na razie bez paniki - poczekajcie.

[Aneta]

Gosiu bedziemy wdziĂŞczni za poszperanie, bo faktycznie  ma to chyba zwiÂązki rodzinne. Axel rĂłwnieÂż ma trochĂŞ problemĂłw lĂŞkowych zwÂłaszcza jak jego PaĂąci nie ma w domu mimo, ze pozostali czÂłonkowie rodziny sÂą. Nie wiem jak Kropeczka i Achilles, muszĂŞ popytaĂŚ dziewczyn.

[Milka]

Z moich obserwacji mogĂŞ powiedzieĂŚ Âże psychika beardedĂłw jest coraz gorsza.
Tak jak napisaÂła MaÂłgorzata te psy bardzo wraÂżliwe i niestety za bardzo pamiĂŞtliwe.  Bardzo Âłatwo jest coÂś zepsuĂŚ.A to z czym birdoÂł miaÂł problemy w okresie dorastania , z wiekiem niestety wraca, wrĂŞcz siĂŞ nasila.WidziaÂłam na wystawach ( nie tylko u Nas ale i zagranicznych) psy wybitne, wydawaÂłoby siĂŞ ze wspaniaÂłych hodowli, ktĂłrym trzĂŞsÂła siĂŞ caÂła broda ze strachu. Co ciekawe, wyuczone potrafiÂły siĂŞ piĂŞknie pokazywaĂŚ.rozmawiaÂłam z wieloma hodowcami i stwierdzajÂą Âże jest coraz wiĂŞcej strachliwych psĂłw. I niestety nie jest to tylko sprawa zÂłej socjalizacji. niektĂłre niosÂą bojaÂżliwoœÌ w genach. I tutaj poprzez odpowiednie szkolenie, moÂżna zdziaÂłaĂŚ cuda. Pod warunkiem Âże trafi siĂŞ na szkoleniowca ktĂłry ma pojĂŞcie o rasie. A nie podciÂągnie pod wszystkie owczarki.
Wiatru teÂż boi siĂŞ moja Milka( najchĂŞtniej wyÂłazi do Nas na kolanka   hi, hi).Wyczuwa burzĂŞ na kilometr. NauczyÂła siĂŞ baĂŚ od mojej yorki weteranki, ktĂłra na staroœÌ niestety zaczĂŞÂła siĂŞ baĂŚ burzy , petard. Mieszkam wokó³ wielu hoteli, wiĂŞc okazji do sztucznych ogni nie brakuje przez caÂły rok. Dziewczyny na nie nie reagujÂą. Nie reagujÂą teÂż na strzaÂły. Bardzo ciekawa jestem opini jeszcze innych  hodowcĂłw.

[Iwona]

Bardzo ciekawa jestem opini jeszcze innych  hodowców.

Na to jak pies sie zachowuje wplywa genetyka i srodowisko, trudno to rozgraniczyc i dociekac, gdzie konczy sie wplyw genow, a zaczyna wplyw srodowiska, w jakim pies dorasta. Psy ze slabsza psychika sa bardziej podatne na wszelkie niedociagniecia w zakresie socjalizacji, dlatego powinnismy dbac o to, by kojarzyc psy przede wszystkim z dobrym, wlasciwym rasie temperamentem, a nie patrzyc tylko na wyglad (pomijam kwestie zdrowia, bo wiadomo, ze jest ona rowniez bardzo wazne). Ja w Szwecji nie spotkalam sie akurat z psami bojazliwymi, ale za to z psami, u ktorych byla ogromna niechec do kontaktu z ludzmi, co w przypadku beardie jest dla mnie nie do pomyslenia. A strachliwe beardie mozna spotkac coraz czesciej na naszych ringach (glownie przyjezdzaja do nas z zagranicy) i nie jest to mily widok. Nie pisze tego wszystkiego odnosnie maluchow Anetki, tylko ogolnie odpowiadam na to, co zauwazyla Milka.

A wracajac do tematu to wydaje mi sie, ze jesli sprawa dotyczylaby jednego psa, to mozna byloby pomyslec, ze sunia skojarzyla sobie taka pogode z jakims niemilym doswiadczeniem i dlatego tak reaguje. Ale jesli podobny niepokoj pojawia sie w rodzinie, to moze po prostu psiaki sa bardziej wrazliwe wlasnie na takie okolicznosci przyrody? Albo po prostu sa ogolnie bardziej wrazliwe niz inne beardie? Przyznam, ze nie spotkalam sie, ze strachem przed samym wiatrem, a  jedynie znam psy, ktore boja sie burzy. W sumie wiatr czesto zapowiada burze, ktora nasze psy slysza o wiele wczesniej niz my. Sama nie wiem...

W wydawnictwie Galaktyka jest ksiazka "Moj pies sie nie boi", gdzie sa omawiane najczestsze psie leki i sposoby, aby sobie z nimi poradzic. Moze znajdziecie tam jakas porade?

[Dagmara]

Mam tê ksi¹¿kê - sprawdzê czy coœ pisz¹, bo jeszcze nie zd¹¿y³am jej przeczytaÌ.

Z moich doswiadczeĂą wynika, ze czasami psychika zmienia siĂŞ po okresie dojrzewania, np. pierwszej cieczce.

[AgataW-B]

Mistrzem socjalizacji nie jestem, z racji tego Âże jest to mĂłj pierwszy, wÂłasny, "prawdziwy" pies [sorry Carruso  ] ale staraÂłam siĂŞ przestrzegaĂŚ zasady, Âże gdy pies siĂŞ czegoÂś wystraszyÂł nie pocieszaÂłam go. WÂłaÂśnie po to Âżeby nie wyrĂłsÂł z niego maÂły tchĂłrz. I do tej pory to siĂŞ sprawdzaÂło. AÂż nagle kilka miesiĂŞcy temu byÂły takie dni kiedy codziennie szalaÂła burza. Pierwsza noc - ok, druga teÂż, trzeciej nocy panika, sapanie i brak snu. I od tego czasu boi siĂŞ burzy, a nawet wiatru hulajÂącego po domu. Na dworze jest ok, nawet F16 nie robiÂą na nim wiĂŞkszego wraÂżenia. ale w domu lĂŞk...
pytanie czy coÂś siĂŞ w ogĂłle da z tym zrobiĂŚ czy trzeba siĂŞ do tego po prostu przyzwyczaiĂŚ... 

Anetka, tak z ciekawoÂści: jak Balu reaguje na takie sytuacje? albo tata dzieciakĂłw? wiesz coÂś na ten temat?