Wzorzec sĂŞdziego kynologicznego

Wzorzec sĂŞdziego kynologicznego
Charakterystyka

SĂŞdzia w ringu wystawowym powinien juÂż na pierwszy rzut oka daĂŚ siĂŞ odrĂłÂżniĂŚ od ocenianych przez niego istot. Winna go cechowaĂŚ postawa pionowa, stosowny ubiĂłr i schludny wyglÂąd. NiezbĂŞdnÂą cechÂą sĂŞdziego jest zdolnoÂśĂŚ do poruszania siĂŞ. NaleÂży podkreÂśliĂŚ, Âże tylko zwyciĂŞzcy wybaczajÂą sĂŞdziemu wady.

WraÂżenie ogĂłlne:
SĂŞdzia winien wyglÂądaĂŚ moÂżliwie po ludzku i przynajmniej sprawiaĂŚ wraÂżenie, Âże oceniana rasa nie jest mu zupeÂłnie nieznana. Przez caÂły czas sĂŞdziowania powinien byĂŚ przytomny, a najlepiej – lekko oÂżywiony. PoÂżÂądana jest zdolnoÂśĂŚ do swobodnego przemieszczania siĂŞ w ringu i wzrok na tyle bystry, by sĂŞdzia mĂłgÂł okreÂśliĂŚ pÂłeĂŚ ocenianego zwierzĂŞcia. IdeaÂłem jest wzrok, ktĂłry pozwala na zobaczenie budowy psa. Dopuszczalne (i w peÂłni wybaczalne) jest, by sĂŞdzia sprawiaÂł wraÂżenie osoby nie stroniÂącej od kieliszka, o ile nie wpÂływa to na kolor nosa.
Waga sĂŞdziego nie jest szczegĂłlnie istotna, dopĂłki nie upoÂśledza normalnego funkcjonowania. SĂŞdzia pÂłci ÂżeĂąskiej ma prawo do zachowaĂą przyciÂągajÂących uwagĂŞ wystawcĂłw pÂłci mĂŞskiej, ale bez agresji wobec ÂżeĂąskich wystawcĂłw. Podobnie sĂŞdzia pÂłci mĂŞskiej moÂże pozwalaĂŚ sobie na zachowania godowe, ale tak, by nie zagraÂżaÂło to bezpieczeĂąstwu innych mĂŞÂżczyzn, znajdujÂących siĂŞ na ringu. SĂŞdziowie nie powinni jednak nigdy zapominaĂŚ, Âże wszyscy wystawcy stanowiÂą niÂższÂą kategoriĂŞ istot Âżywych, toteÂż we wzajemnych stosunkach wskazana jest nieufnoÂśĂŚ. Ponadto sĂŞdzia musi przynajmniej sprawiaĂŚ wraÂżenie caÂłkowicie bezstronnego, bez wzglĂŞdu na to, kto zaprosiÂł go an kolacjĂŞ i z kim spĂŞdziÂł ostatnia noc.

GÂłowa:
Powinna byĂŚ osadzona na ramionach, lekko pochylona, aby spojrzenie kierowaÂło siĂŞ do doÂłu. Usta powinny byĂŚ widoczne i uÂżywane tylko do mĂłwienia. Czaszka moÂże byĂŚ owÂłosiona lub zabezpieczona okryciem, stosownym do pÂłci sĂŞdziego i warunkĂłw atmosferycznych.

Oczy:
Nie powinny byĂŚ rozbiegane, ale muszÂą byĂŚ zdolne do szybkiego omiatania ringu. ChoĂŚ Âżaden sĂŞdzia nie ma oczu umieszczonych z tyÂłu gÂłowy, to umiejĂŞtnoÂśĂŚ jednoczesnego oglÂądania psĂłw, stojÂących przed sĂŞdziÂą, jak i tych, ktĂłre stojÂą za nim, jest wysoce poÂżÂądana. SĂŞdzia o krĂłtkim wzroku moÂże uÂżywaĂŚ okularĂłw. Ciemne szkÂła przeciwsÂłoneczne nie sÂą wskazane, gdyÂż ukrywajÂą wyraz gÂłowy sĂŞdziego. SĂŞdzia powinien doÂłoÂżyĂŚ wszelkich staraĂą, by na wystawie nie kwestionowano jego zdolnoÂści widzenia.

Uszy:
WystĂŞpujÂą u wszystkich sĂŞdziĂłw, ale poÂżÂądane jest, by byÂły dokÂładnie zamkniĂŞte w czasie poprzedzajÂącym sĂŞdziowanie i bezpoÂśrednio po nim. Uszy sĂŞdziego powinny odbieraĂŚ sygnaÂły gospodarza ringu, wydawane do utrzymania sĂŞdziego w stanie przytomnoÂści i oÂżywienia.

Usta:
Zasadniczo powinny byĂŚ zamkniĂŞte, chyba Âże wydajÂą krĂłtkie polecenia dla wystawcĂłw. Wybaczalne jest ich lekkie skrzywienie, jednak unikaĂŚ naleÂży wyrazu niesmaku czy szyderstwa.

Szyja:
Podpiera gÂłowĂŞ, obraca ja i przechyla. SĂŞdzia moÂże ja od czasu do czasu podrapywaĂŚ, by wywoÂłaĂŚ wraÂżenie gÂłĂŞbokiego namysÂłu.

KoĂączyny przednie:
Usadowione po bokach tuÂłowia, powinny byĂŚ ruchome w ramionach i Âłokciach. RÂąk sĂŞdzia powinien uÂżywaĂŚ z umiarem i delikatnie.

TuÂłĂłw:
Jego ksztaÂłt moÂże byĂŚ rĂłÂżny, w zaleÂżnoÂści od pÂłci i wieku sĂŞdziego, a ocena proporcji pozostaje kwestiÂą gustu. Dopuszczalne jest wciĂŞcie w talii. TuÂłĂłw powinien siĂŞ zginaĂŚ, ale w pozycji wyprostowanej najbardziej poÂżÂądana jest postawa napoleoĂąska, dodajÂąca autorytetu (przy konkurencjach finaÂłowych szczegĂłlne wraÂżenie robi postawa admiraÂła Nelsona, z jednym okiem przymkniĂŞtym).

Zad:
Powinien byĂŚ na tyle rozbudowany, by zapewniaĂŚ wygodĂŞ w pozycji siedzÂącej i okryty ubiorem, stosownym do rozmiarĂłw zadu.

KoĂączyny tylne:
Ruchome w stawach, co umoÂżliwia ruch do przodu. PoÂżÂądana jest takÂże zdolnoÂśĂŚ do ruchu w tyÂł i na boki.

Stopy:
Na tyle duÂże, by stanowiĂŚ mocny fundament dla ciaÂła, ale nie na tyle duÂże, by sĂŞdzia siĂŞ w nich plÂątaÂł. Zawsze muszÂą siĂŞ znajdowaĂŚ w naleÂżytej odlegÂłoÂści od psĂłw i wystawcĂłw.

Ogon:
Ogon, podobnie jak i inne przymioty diabelskie, a to rogi i kopyta, powinny pozostawaĂŚ jedynie w wyobraÂźni wystawcĂłw.

Szata:
SkĂłra moÂże byĂŚ pomarszczona (zaleÂży od wieku i upodobania do sÂłoĂąca). Wymagane jest, aby – poza skĂłrÂą – sĂŞdzia nosiÂł dodatkowÂą okrywĂŞ. PoÂżÂądane jest, by byÂła ona gustowna i schludna, juÂż choĂŚby po to, by mĂłc odrĂłÂżniĂŚ sĂŞdziego od wystawcĂłw.

MaÂśĂŚ:
Wszystkie maÂści dopuszczalne, z wyjÂątkiem sinej, wskazujÂącej, Âże niezbĂŞdna jest pilnie dodatkowa okrywa dla sĂŞdziego albo przeniesienie ringu do pomieszczenia. Silnie czerwona pigmentacja nosa nie jest poÂżÂądana. Wzrost i waga: wahajÂą siĂŞ w szerokich granicach, waÂżne jest tylko, by nie przeraÂżaÂły wystawcĂłw. Waga nie powinna uniemoÂżliwiaĂŚ poruszania siĂŞ.

Wady:
NiemoÂżnoÂśĂŚ skoncentrowania wzroku na dolnym koĂącu smyczy stanowi duÂżÂą wadĂŞ. Inne wady to:
NiemoÂżnoÂśĂŚ wyartykuÂłowania cyfr od 1 do 4,
Nadmierna gadatliwoÂśĂŚ,
Gestykulacja, wyraÂżajÂąca opiniĂŞ o psie lub o wystawcy,
GÂłoÂśne wyÂśmiewanie psĂłw, ktĂłre nie odpowiadajÂą gustowi sĂŞdziego,
Podszczypywanie wystawcĂłw pÂłci przeciwnej,
Agresja lub tchĂłrzliwoÂśĂŚ.
Uwaga: SĂŞdzia nie moÂże rzucaĂŚ siĂŞ na psa z zĂŞbami, choĂŚby nawet zostaÂł sprowokowany. SĂŞdziowie przyjmujÂący czeki nie powinni byĂŚ ponownie zapraszani.
TÂłumaczenie MR
ÂźrĂłdÂło www.naszepsy.pl/anegdoty